ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ;

Απελπισία: Vincent_Willem_van_Gogh

                                                                        Του Θόδωρου Κοντού *

    Το να διαμαρτύρεσαι για κάποια άδικα μέτρα που λαμβάνει η πολιτεία σε βάρος σου, αποτελεί δικαίωμα.

    Το να αντιδράς με κάθε νόμιμο τρόπο σε κάθε απόφαση που σου ισοπεδώνει την αξιοπρέπεια, σου συρρικνώνει την προσωπικότητα και σε οδηγεί στην εξαθλίωση, είναι  κάτι παραπάνω. Αποτελεί υποχρέωσή σου. Όταν μάλιστα οι αποφάσεις καθορίζουν το δυσοίωνο μέλλον μιας ολόκληρης γενιάς, που με τόσες στερήσεις, αγώνες, θυσίες,  αλλά και με περισσή αγάπη ανέθρεψες,  τότε οδηγείσαι εκ των πραγμάτων στην έσχατη κατάπτωση, την απελπισία. Προκύπτουν έτσι καταστάσεις ανεξέλεγκτες, που δεν μπορείς ούτε να τις αποτρέψεις, ούτε να τις αναβάλεις, ούτε να τις απαγορεύσεις.

     Συνάνθρωποί μας- μη έχοντας άλλη επιλογή, οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια - ή στην αυτοχειρία (που δεν αποτελεί κατά τη γνώμη μας διέξοδο),  ή εξωθούνται (χωρίς τη θέλησή τους)  στην αναγκαστική παρανομία, προκειμένου να επιβιώσουν με κάθε τρόπο και να ανταποκριθούν στις στοιχειώδεις απαιτήσεις της σύγχρονης ωμής πραγματικότητας που βιώνουν τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες.

     Εμείς οι τρίτεκνες-πολυμελείς οικογένειες, νοιώθουμε καθημερινά το θανατηφόρο σφιχταγκάλιασμα της πολιτείας, που μας οδηγεί  με βεβαιότητα στην επαιτεία και στην οριστική ηθική και φυσική εξόντωση. Διαπιστώνουμε καθημερινά  καταστάσεις τραγελαφικές, καταστάσεις εξοντωτικές, καταστάσεις  εγκληματικές.  Ζούμε μια πραγματικότητα που μας δείχνει ένα αύριο χωρίς οξυγόνο και ένα μέλλον χωρίς αναπνοή.

    Φτάσαμε με τα τελευταία μέτρα που λήφθηκαν, να αποτελούμε, ως χώρα, για τις οικονομικές πολιτικές παγκόσμια πρωτοτυπία, αφού τα παιδιά μας θα αποτελούν- άκουσον, άκουσον – τεκμήριο διαβίωσης!!! Καλό θα είναι να αποστείλουμε την απόφαση προς δημοσίευση στο βιβλίο Γκίνες ( Guinness World Records), προκειμένου να καταχωρηθεί το ρεκόρ, αν και δε φαίνεται να απειλείται από κανένα άλλο κράτος-μέλος του Ο.Η.Ε…

    Το ερωτήματα  που τίθενται από χιλιάδες μέλη μας  είναι:

  «Μα είναι δυνατόν να λαμβάνονται τέτοια μέτρα ; »

  «Γιατί τόσο μίσος κατά της Ελληνικής πολυμελούς οικογένειας; »

  «Αυτοί που αποφασίζουν την βέβαιη εξόντωσή  μας γιατί το κάνουν; »

  «Πως μπορεί να παίρνουν αυτά τα μέτρα Έλληνες βουλευτές κατά Ελλήνων συνανθρώπων τους; » κ.ά.

    Η απάντηση θα πρέπει να δοθεί αποκλειστικά από του εμπνευστές πολιτικούς και όσους τους  υπαγορεύουν τη λήψη αυτών των μέτρων.     Όμως επειδή  η επιχειρηματολογία τους είναι κενή και χωρίς πειθώ, επειδή όχι μόνο δεν επιλύει, αλλά δημιουργεί επιπρόσθετα δυσεπίλυτα προβλήματα, επειδή δεν δίδει διεξόδους, αλλά οδηγεί στην κατακρήμνιση των οραμάτων μας,  θα πρέπει με αποφασιστικότητα, με σταθερή και σθεναρή στάση, να τους τιμωρήσουμε. Να τους αναγκάσουμε να ζητάνε ισοβίως συγγνώμη, για το νομοσχέδιο-όνειδος που ψήφισαν και που θα αποτελεί στο διηνεκές  την ταφόπλακα στα όνειρα και τις προσδοκίες μιας ολόκληρης γενιάς. Όχι για να τους εκδικηθούμε για πράξεις και παραλήψεις τους, αλλά γιατί ακόμη και σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία των κυβερνώντων βουλευτών δεν προβαίνει  ούτε σε υποτυπώδη αυτοκριτική. Λες και βγήκαν από παρθενογένεση κόμματα και πρόσωπα, λες και δεν ήταν οι πολιτικές τους οι γενεσιουργές αιτίες που μας οδηγούν  στον αφανισμό και την εξαθλίωση.

    Που πήγαν οι προεκλογικές υποσχέσεις των κυβερνώντων;

    Όταν οι δεσμεύσεις των πολιτικών δεν υλοποιούνται, τότε δικαιούται ο κάθε πολίτης να τους αποκαλεί δημαγωγούς.  

    Έχουν περάσει εφτά περίπου δεκαετίες από τα ολοκαυτώματα του Άουσβιτς, του Μπέλζεκ, του Κέλμο κ.α. και κάποιοι προσπαθούν να επαναφέρουν τα ναζιστικά στρατόπεδα με τις εκατόμβες θυμάτων στη σύγχρονη Ελλάδα. Όμως δεν αρμόζει στους περήφανους  Έλληνες  η επαναφορά των κρεματορίων, με εισαγωγέα την Τρόικα και αντιπροσώπους πειθήνια όργανα που προσπαθούν να τα επιβάλουν στους αδύναμους πολίτες.  Είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι ο Έλληνας θα θυμώσει και θα αντιδράσει και το αποτέλεσμα της αντίδρασής του, θα είναι η ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών που του επιβάλουν οι κυβερνώντες, χωρίς την έγκρισή του, χωρίς τη συγκατάθεσή του, χωρίς κάν την ανοχή του.

    Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, επιβεβαιώνονται με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο  τα οράματα  του  Μαχάτμα Γκάντι, για το τι δεν πρέπει να έχουν οι κοινωνίες:

  «… πλούτο χωρίς μόχθο, εμπόριο χωρίς ήθος, γνώση χωρίς χαρακτήρα, επιστήμη χωρίς ανθρωπιά, πολιτική χωρίς αρχές ».

  *οικονομολόγος – καθηγητής.

                                 Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας

                                 Τριτέκνων Ελλάδας (ΟΠΟΤΤΕ)